Nog even lekker sturen op de terugweg naar Kathmandu

1001 bochten

Vanuit Pokhara ga ik met een grote omweg terug richting Kathmandu. De 1e etappe is zowaar een redelijke asfaltweg met weinig verkeer en slingert zich met 1001 bochten door de bergen en kleine dorpjes, heerlijk sturen. Daarna een "verbindingsroute" van zo'n 200km door het lage, vlakke gedeelte van Nepal. Tegen zonsondergang crash ik uitgeput in een rumoerig hotel in Hetauda.

Het laatste stuk richting Ktm is weer een prima weg (voor hier dan) die hoog door de bergen gaat. Onderweg kom ik nog een groep van 10 Australiers tegen die op Royal Enfields, onder begeleiding, een tour maken. Ook leuk, maar not my cup of tea. Onderweg in Daman, op 2500m hoogte een overweldigend uitzicht op de Himalaya, van de Annapurna in het westen tot de Mount Everest in het oosten. (steken boven de wolken uit) Super. Als ik later even langs de weg sta komt er plotseling een jong meisje dat takken aan het snijden was, de bijna verticale bergwand afklauteren. Als haar mobiel afgaat neemt ze die rustig op en al kletsend met de mobiel tussen oor en schouder klautert ze verder naar beneden. Compleet ongehinderd door mijn, voor haar toch vast niet alledaagse verschijning, gaat ze al kletsend door met haar werk.

Even cultuur snuiven

Terug in Ktm, lever ik zonder een enkel probleem te hebben gehad de Honda weer in. Prima motortje voor hier. Tijd voor een beetje cultuur snuiven. Ik ben nl een zeer slechte toerist. Meestal scheur ik overal gewoon voorbij. Eerst naar Bodnath, waar de grootste Boeddhistische stupa van Azie schijnt te staan. Indrukwekkend, maar die Sylvia en ik in Myanmar hebben gezien was toch echt stukken groter en mooier. Daarna naar Pashupatinath, een hindoeïstisch heiligdom. Ongeveer de helft van de Nepalezen zijn nl Boeddhistisch, de andere helft Hindoeïstisch. Verschillende tempels aan de voor hen zeer heilige Bagmati rivier, waar op de ghats (trappen) aan de oevers crematies plaats vinden. Wat een schouwspel! Families cremeren daar voor mijn ogen hun dierbaren in brandstapels op platforms aan de rivier. Na afloop spoelen de familieleden, een voor een, de smeulende resten met emmers van het heilige water het modderige, zwaar vervuilde riviertje in. Aan de overkant probeert een jochie suikerspinnen te verkopen. Bizar. Terug in de binnenstad ga ik nog even genieten van het schouwspel op Durbar square. Handelaars, toeristen en bedelaars. Verderop zit een prachtig uitgedoste saddhu (verlichte ziel) , te wachten op toeristen die tegen betaling een foto van hem kunnen nemen. Aan de andere kant zit een arme sloeber zich gek te krabben. Hij trekt zijn shirt er bij uit en begint de vlooien of luizen 1 voor 1 tussen zijn nagels dood te knijpen. Ik loop naar mijn hotel en geniet nog even van de totale chaos in deze stad. Morgen weer naar huis.