Patagonië
5 februari 2011
Nummer 13
Weer tegenslag. Sinds 13 januari heeft opnieuw een luid hamerend geluid zich meester van de motor gemaakt en vergalt mij alle plezier in het rijden. Op 13 december op weg naar Cusco was het dat de vorige narigheid zich aandiende. Het begon al met incheckbalie 13 toen ze mijn bagage hebben uitgeladen in Madrid. Diverse keren kamernummer 13 in een hotel. Stoelnummer 13 in de bus die wegreed met mijn bagage toen ik even naar het toilet was. Je zou er bijna bijgelovig van worden.
In Argentinië kunnen ze me niet helpen en het gehamer wordt steeds zenuwslopender. Een paar honderd kilometer ten zuiden van Santiago zit het hoofdkantoor van KTM-Chile. Die zaak heeft onderdelen voor handen maar de hoofdmonteur is op vakantie. De aanwezige monteur weet het probleem in drie dagen tijd niet op te lossen. Wel ziet hij kans om bij het omleggen van een nieuwe voorband de binnenband lek te prikken en de aansluiting voor mijn GPS en elektrische bandenpomp! stuk te maken, zo ontdek ik als ik eenmaal weer op weg ben. Bovendien zit de binnenband er niet goed in zodat het bij een bepaalde snelheid lijkt of ik op een hobbelpaard zit. Afijn, was dat alles maar. Ik ben doorverwezen naar de garage in Temuco, daar zou wel een geniale monteur zijn. De garage is al geïnformeerd en als ik aankom gaan de twee monteurs direct aan de slag en sleutelen nog voor de lunch mijn blok uit elkaar. Als de lunchpauze aanbreekt verontschuldigt de manager zich voor de monteurs. Ze zijn nieuw en hebben geen enkele ervaring met KTM. Tijdens die lunchpauze zakt alle moed mij in de schoenen. Het is klaar, over, het zit erop denk ik en na de pauze spreek ik mijn teleurstelling uit aan de manager maar dan zegt hij dat er hulptroepen onderweg zijn in de vorm van een KTM monteur met 20 jaar ervaring die heel snel kan werken. We gaan het zien.
Maar het is waar. De kleine dikke Omar weet écht van wanten heb ik al gauw door. Hij werkt supersnel en weet het probleem te localiseren. En het is ernstig, héél ernstig. Doordat de waterpomp niet goed werkte is de motor te heet geworden en zitten de scheuren in mijn zuiger. Ik moet een nieuwe zuiger, cylinder, waterpomp, zuigerstang, krukaslagers, de hele rataplan. Omar weet niet van ophouden en werkt drie dagen tot ’s avonds laat door. Lunch en avondeten worden overgeslagen maar wel wordt er met regelmaat een 6-pack met bier voor hem aangerukt door de manager. Onderdelen komen over uit Chillan en wat niet voorhanden is wordt van andere motoren in de garage gesleuteld, tot een cylinder aan toe! Tussendoor nog even een praatje en op de foto met Carlos de Gavardo, Dakar-rijder en tweevoudig wereldkampioen rallyecross.
Duits bierfeest in Valdivia
Toen ik zat te wachten voor de motorzaak stopte de geïnteresseerde jongeman Javier met zijn broer Pablo en nodigde mij spontaan uit voor de lunch. Precies op het goede moment want ik zat op een dieptepunt. Javier nodigt mij ook uit om mee te gaan naar een bierfeest in Valdivia en dat doe ik. Na een dag naar de kunsten van Omar te hebben gekeken pak ik de bus naar Valdivia. Althans, mijn bagage, want als ik met permissie nog even naar de WC ga blijkt de bus zonder mij vertrokken. Is goed gekomen. Bij aankomst wacht Javier op mij met zijn prachtige vriendin Priscilla en gaan we naar het bierfeest. Een heus Duits bierfeest met hoedjes, jodelende dansmeisjes en grote pullen bier. Een heerlijke avond met Javier en nog een aantal vrienden.
Toch nog door naar Patagonië
Terug in de KTM garage, nog niet helemaal helder moet ik bekennen, zijn Omar en de andere monteurs nog druk bezig. Tot zaterdagavond 11 uur zijn we nog bezig geweest maar dan is de motor klaar. Omar probeert de motor uit – een vreselijk lachwekkend gezicht want op geen stukken na kan hij met zijn voeten bij de grond- en alles werkt weer oké.
Na een arm te hebben afgestaan om de rekening te betalen en nog niet helemaal gerust ga ik weer op pad maar de motor loopt goed. (afkloppen) Via de ruta 40, een soort Argentijnse route 66 bereik ik ondanks alles Patagonië. En wat een ruig landschap weer. Het Zuidfrans aandoende landschap is overgegaan in dichtbeboste heuvels met naaldbomen, snelstromende rivieren en besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. Ik heb er weer helemaal zin in en rijd stevig door. De grens weer over naar de Chileense Carretera Austral, een van de betere initiatieven van broeder Pinochet. Alhoewel langs deze 800 km lange gravelweg waarschijnlijk wel de nodige vermiste politieke gevangenen zullen zijn begraven. Het landschap wordt steeds ruiger en gaat langs diverse fjorden. Langzaam begin ik te dromen dat ik mijn reisdoel toch nog ga halen, al begint de tijd te dringen. Toch nog naar Ushuaya?
groetjes marcel
Go for it Roberto !!!!!!
Groet, Johan
Wachtend op je next mail........Gr, Levina
trouwens bij Bart in de Crackers hangt een foto van je met met de motorfiets op de zout vlakte. groetjes van ons allen aan jouw ...