Colombia - On the road!

Allereerst iedereen bedankt voor jullie lieve berichtjes. Het is echt leuk om die hier te lezen. Keep ‘em coming!

Bogotá

Na een reis van bij elkaar 22 uur ben  ik goed in de hoofdstad Bogotá aangekomen. Helaas was mijn bagage bij het overstappen achtergebleven in Madrid. Een tandenborstel en een onderbroek kan je gelukkig overal kopen en na 2 dagen in onzekerheid had ik mijn bagage weer. Bogotá is vandaag de dag minder gevaarlijk dan men zegt maar na 21.00 uur kwamen er toch wel veel schimmige types op straat en bleef ik liever rondom het hotel. Buiten dat hele leuke ervaringen met de Colombianen, de meesten zijn ontzettend sympathiek en altijd in voor een praatje. Ik weet me met mijn Spaans trouwens goed te redden.

Cartagena en 211 taxi’s

Cartagena is een van de eerste steden die op het continent werden gesticht door de Spaanse conquistadores, en de eerste die later onafhankelijk werd. Wat een prachtige stad. Aan de ene kant de oude ommuurde stad met prachtige straatjes en aan de andere kant een wijk als Manhattan. In tegenstelling tot Bogotá dat op 2600 m ligt is het hier erg heet en regent het veel, waardoor veel straten blank staan.

De eerste dag ben ik direct aan de gang gegaan om mijn motor in te klaren. 8 uur heen en weer gestuurd, wachten, wachten, ondoorzichtelijke procedures en uiteindelijk het lokaliseren van mijn krat. En tussen de bedrijven door liep ik zomaar tegen Ymere-collega Albert en zijn vrouw Brenda op die hier op huwelijksreis zijn! ’s Avonds gezellig met elkaar gegeten en gedronken. Wie weet komen we elkaar nog tegen de komende tijd.

Dag 2 moest ik naar de haven om de motor te bekijken met een inspecteur van de douane en de rest van het papierwerk maar wat er toen gebeurde geloof je niet. Ik moest met mijn slaperige hoofd al om 6 uur met de taxi naar het haventerrein. Ik stap uit de taxi en op het moment dat hij wegrijdt besef ik me dat ik mijn tas op de achterbank heb laten staan, met de hele reutemeteut erin. Importdocumenten, paspoort, kenteken, creditcard, GPS, gereedschap, alles. Oh nee toch, ooooo nee. Ik ren achter die taxi aan zo hard als ik kan maar hij was al te ver. Oh mijn god, NEE, JIJ STOMME KLOOTZAK. Ik ga compleet uit mijn dak kun je wel begrijpen. Zonder die papieren kon ik het wel vergeten om mijn motor op korte termijn terug te krijgen, plus de rest. Toen kwam de havenarbeider die me de dag ervoor wat had geholpen naar me toe. Rob, Rob, relax, ik help je, niet alles is verloren, heb vertrouwen. Estas en Colombia, no te preoccupas. (Je bent in Colombia, maak je geen zorgen) Jaja dacht ik, dat is een hele geruststelling maar niet heus. Maar deze man Moizes begint wat mensen te bellen, vraagt de nummers van de taxicentrales op en binnen no-time zijn er 211 taxi’s met elkaar in verbinding en op zoek naar de taxi die mij had afgezet. Absoluut niet gerust en met nog  knikkende knieën zijn we begonnen om het krat van de motor open te maken. Toen opeens, na zo’n 45 martelende minuten komt Moizes aangerend en roept: Rob, vamos, rennen, je taxi staat voor de poort! Ik rennen natuurlijk over dat haventerrein en wat denk je, staat daar die taxichauffeur, met een hele vette dikke smile, en houdt mijn tas omhoog. Jongens, ik heb de man omhelst terwijl de tranen uit mijn ogen liepen. Wat een opluchting, man wat was dat heftig. En weer een engel op mijn schouder. Hoop dat die nog even blijft zitten. Moraal van het verhaal: verlies nooit je geloof in de goedheid van de mensen en vergeet je tas niet.

De motor bleek gelukkig in goede staat en na zo’n 12 uur! papierwerk, heen en weer gestuur en wachten kon ik, bekaf,  5 minuten voor sluitingstijd de motor starten.  Wat een gevoel was dat, om na zo een dag en na maanden van voorbereiding, tussen de containers door het haventerrein af te rijden en een rondje over de Caribische boulevard te maken. Wauw. Muchas gracias Moises.