Chiapas

27 februari 2017 - Veracruz, Mexico

Chiapas

De afgelopen tijd had ik niet zo veel inspiratie maar hierbij nog een laatste blog van Mexico. Om te beginnen gaat de reis door Chiapas, een van de mooiste staten van Mexico waar nog veel Maya’s wonen, de oorspronkelijke bewoners. Het regent hier vaker en daardoor is de natuur ook veel groener dan in de rest van Mexico. Na mijn 2e blog eerst nog even een kijkje van bovenaf genomen, op de Cañon del Sumidero waar ik eerst door heen gevaren ben. Van bovenaf zo mogelijk nog indrukwekkender. Daarna een korte rit naar San Cristobal de las Casas. Weer een mooie rit, veel  avocado plantages langs de weg en op de steile berghellingen met mensen die daar aan het werk zijn. De rit duurt lang omdat ik door die al die boeren langs de weg maar heel langzaam durf te rijden. Ik kan me nog goed herinneren dat in Peru tot twee keer toe een boer achter me aanrende met woeste blik en machete in de aanslag omdat ze vonden dat ik te hard reed. Wil ik niet nog eens meemaken, niet leuk. San Cristobal is een klein pittoresk stadje waar de inheemse bevolking in goede harmonie samenleeft met de vele toeristen en hippies die er komen. Zoals veel in dit soort plaatsjes zijn het smalle straatjes en pleinen met kasseien, kleurrijke huizen en kerkjes. Een arme straatverkoper is het hele dorp door achter me aangekomen, omdat hij me per ongeluk 35 pesos teveel had berekend voor een beker jus d ‘orange. Dat tekent ook wel de gewone bevolking hier in Mexico. San Cristobal ziet er uit als een plaatsje waar je wel een tijdje goed kunt vertoeven, veel restaurantjes en barretjes maar ik heb of de een of andere manier geen rust in m’n kont. De volgende dag ga ik daarom verder naar Palenque, een van de mooiste ruïnes van  Maya steden in Mexico, gelegen in de jungle, schitterend. En zooo’n mooie rit hoog door de Sierra del Norte. Weer weinig verkeer, lekkere bochtjes en goedn asfalt. Onderweg trouwens nog de mooie waterval van Misol Ha bezocht. Het schijnt dat Arnold Schwarzenegger daar ooit een duik in heeft genomen voor de opnames van de film de Predator, in zijn gevecht met die engerd.

Rechtsomkeert naar sekshotel de Oasis

Na Palenque had ik het idee om naar Calakmul te rijden, nog zo’n mooie Maya stad midden in de jungle. Niet omdat ik nu zo graag nog zo’n hoop stenen wilde bekijken maar meer om een doel te hebben. De weg was helaas doodsaai en na zo’n 3 uur rechtuit op een 2-baans snelweg vol met diepe gaten en grote vrachtauto’s inhalen (ik moest nóg 3 uur) hield ik het voor gezien en ben omgedraaid. Beter ten halve gekeerd als ten hele gedwaald zeg ik altijd maar. Dezelfde weg terug dus de hele dag als een malle rechtuit gereden en zo’n beetje terug naar af. Moe, fucking drukke weg en het is al donker geworden. Wat ga je doen Robbie? Eerst maar eens een paar taco’s eten langs de weg want ik heb honger ook. Vet lekkere taco’s hier. En nu? Ik heb écht geen zin om in het donker de stad in te gaan om een hotel te zoeken dus ik prik op mijn GPS het dichtsbijzijnde hotel. Iets met “Oasis” en nog wat, een zogenaamd autohotel. Daar aangekomen word ik via een speaker naar garage 4 gedirigeerd. Wat is dit nu weer? Angstaanjagend  blaffende waakhonden rennen om me heen. Een nerveuze eigenaar die wel in de gaten heeft dat ik niet de gewone cliëntèle ben maakt me duidelijk dat ik direct moet betalen, de aangewezen garage inrijden en de roldeur gelijk achter me moet sluiten. Vanuit de garage gaat een trap naar boven waar blijkt dat er een redelijk riante en hufterproof kamer is compleet met kingsize bed, een seks-stoel en zelfs een condoom op het nachtkastje. Via een knop op de muur kan ik de TV bedienen, waar 3 zenders op blijken te zitten. Eén met Mexicaanse muziek, één met Mexicaanse seksfilms en één met actiefilms. Via de telefoon kan ik eten en bier bestellen, dat tegen directe betaling wordt afgeleverd via een luik in de muur. De Mexicaanse seksfilms werken een tijdje op mijn lachspieren maar kunnen me niet echt opwinden dus na een paar biertjes en een slechte nagesynchroniseerde actiefilm (de Predator, jawel) houd ik het al snel voor gezien. Nee Aad, geen bezoek gehad van voluptueuze Mexicaanse dames van lichte zeden. Wel ’s morgens om 8 uur door een sjagrijnige, potige dame uit mijn kamer gekickt, onder begeleiding van de waakhonden, omdat ik maar voor 12 uur scheen te hebben betaald.

Langzaam weer terug naar Veracruz

Oorspronkelijk had ik eerst nog naar het schiereiland Yucatan willen rijden maar gezien de tijd zit dat er niet meer in. Ik besluit daarom nog wat mooie routes te rijden. Op internet delen motorreizigers die routes met elkaar. Ik benader nu Oaxaca vanaf de andere kant. En het is een schitterende route, dwars door ongerepte bergen begroeid met oerwoud zover als je maar kunt kijken. O ja, onderweg ook nog geprobeerd om samen met een vrouw en een kind een 1982 Chevrolet pickup-truck aan te duwen op 3000 m hoogte, zie je het voor je? No chance. Bij Oaxaca ook nog even de oude Maya stad Monte Alban bezocht. De ruïnes stellen niet zo heel veel voor, ik heb ze inmiddels al mooier gezien. Maar wat een plek, met bergtoppen rondom. Die Maya’s wisten hun plekken wel uit te kiezen. En passant ook nog even de grootste boom ter wereld bekeken, meer dan 2000 jaar oud met een stam van 14 m doorsnede. Niet de hoogste, maar wel de grootste boom in omvang naar het schijnt. Deze boom heeft ook model gestaan voor de film The Avatar. Tja, de tijd zit er zo’n beetje op. Nu langzaam weer terug naar Veracruz. Ik moet die motor op tijd op de boot zien te krijgen.

Terug in Veracruz begint het al goed. Het blijkt hier de hele week carnaval te zijn. Nog meer straatverkopers en nog meer Mariachi’s die tegelijk spelen met op de achtergrond nu ook nog eens de snoeiharde muziek van de bands. Groot feest en de douane en andere kantoren zijn 3 dagen dicht. Die aasgieren van het transportbedrijf proberen de laatste pesos uit mijn zak te trekken, de sleutel van mijn hotelkamer breekt af in het slot en mijn telefoon gaat op slot nadat ik drie keer de verkeerde pincode heb ingetoetst. De muziek op het plein is zo hard dat de lamp op mijn kamer er van heen en weer beweegt en dat gaat elke dag door tot 6 uur ’s ochtends. Wat een lol. Op mijn hotelkamer hangt een grote foto van een Hollandse molen, ik zweer het je. Ik wil naar huis.

Foto’s

6 Reacties

  1. Aad:
    27 februari 2017
    The house of the rising sun uitgesmeten worden door de matrone is toch ook een bijzondere ervaring en dan ook ook nog de eer hebben om daarna een dame met cheef aan te mogen duwen, op 3000 meter hoogte nog wel...................Ik duw hier nog steeds rolstoelen............. Kom maar gauw naar huis hoor Robbie. het is hier lekker knus en warm 21 graden celcius.............................binnen dan wel..........Eeen goede reis terug Rob
  2. Mart:
    27 februari 2017
    Nou Rob, we hebben hier wel met je te doen ondertussen. Volgende keer lekker twee weken een hotel met ontbijt en zwembad en dan een cabrio huren om onbezorgd rond te toeren? In ieder geval een goede thuisreis gewenst met hopelijk niet al te veel obstakels. gr. Mart
  3. Truus Vos:
    27 februari 2017
    wat heb je weer prachtige tochten gemaakt en dingen en natuur gezien.Goede reis terug Rob
  4. Rob Laan:
    28 februari 2017
    Dank je Mart, zo langzaamaan verlang ik er weer naar om lekker rijles te geven op een koude en natte parkeerplaats :-)
  5. Monika:
    5 maart 2017
    Hello Rob,
    this is Monika and Neil, we met in La Manzanilla! I can see you are having terrific time in Mexico. I love to read about your adventures and see your awesome pics. Keep posting and enjoy your holidays! Cheers
  6. Claudio:
    3 mei 2017
    Heb met genoegen je verschillende verhalen gelezen (vanuit België). Heb een zoon die binnenkort ook met de motor gaat rondtoeren in Z-Amerika. Ik zou graag wat informatie weten over de verzekering(en) die je afsluit voor je aan zo'n reis begint.